पुत्र ऐसा देगा देवा...

आपली कमतरता लक्षात घेईल इतका सामर्थ्यशाली,
भयप्रद परिस्थितीतस्वतःचा सामना करेल इतका धैर्यशाली,
जो प्रामाणिक पराभव स्वीकारताना झुकणार नाही किंचितही;

जो दिग्विजय नम्रतेने स्वीकारताना उतणार नाही, मातणार नाही,
जगही इच्छापूर्ती करताना ज्याच्या पाठीचा कना मोडणार नाही;
जो सदैव शाबूत असेल;
तुझं अथांग स्वरूप जाणून घेताना आत्मज्ञान करून घेणं
हि ज्ञानाची पहिली पायरी आहे, हे ज्याला माहित असेल;

नेऊ नकोस त्याला तू सुखी-समाधानी सुटसुटीत सरळ मार्गावर,
दे असा मार्ग त्याला संकट, खाचखळगे, आव्हानं ठायीठायी ज्यावर.
इथेह शिकू दे त्याला भोवंडून टाकणाऱ्या वादळाशी सामना करायला
आणि पराभवान खचलेल्यानविषयी अथांग करून दाखवायला.

ज्याच अंतकरण विशुद्ध असेल, ज्याची आकांक्षा उत्तुंग असेल,
दिग्विजयी होण्याच स्वप्न पाहण्यापूर्वी जो स्वतःवर विजय मिळवेल;
मनमोकळ खळाळून हसने शिकाल्यावरही 
ज्याला अश्रू धाळयची लाज वाटणार नाही;
भविष्याचा वेध घेत स्वप्न रंगवतानाही 
ज्याला भूतकाळाच विस्मरण होणार नाही.

एवढ सर्व मिळाल्यावर माझी प्रार्थना आहे 
जगाचा गांभीर्यान विचार करताना 
स्वतःविषयी अतीगंभीर न होण्यासाठी
त्याला विनोदबुद्धीच सामर्थ्य दे.

थोरपणाची जबाबदारी पेलताना 
थोरपानातलं साधेपण लक्षात ठेवण्यासाठी,
ज्ञानी असताना दुराग्रही न होण्यासाठी 
सामार्थ्यातली सेवातत्परता लक्षात ठेवण्यासाठी 
त्याला विनयाच वरदान दे.

असं सगळ झाल तर, मी, त्याचा पिता,
"माझ आयुष्य सार्थकी लागल,
असं पुटपुटायच धाडस करेन."